Ο Ισοβίτης είναι ένας αδικημένος από δικαστική πλάνη διανοούμενος (κάτι σαν Γούντι Άλεν με περισσότερη μυωπία). Ευαίσθητος και αλτρουιστής, δείχνεται πρόθυμος να βοηθήσει κάθε δυστυχισμένο, έστω κι αν δεν μπορεί, ή νοιάζεται για τις εκλογές, έστω κι αν δεν ψηφίζει. Δίπλα του ο Μοντεχρήστος (ένας αρουραίος με νονό τον Αλέξανδρο Δουμά και μοναδική «κομητεία» τη φυλακή), διαθέτει αξιοζήλευτη αμεριμνησία και όλο το σκωπτικό πνεύμα του δημιουργού του.
Όταν π.χ. ο Ισοβίτης αρχίζει να φιλοσοφεί περί συνθηκών της φυλακής και καταλήγει: «Όπου και να είσαι το ίδιο είναι! Παντού υπάρχει καταπίεση, εκμετάλλευση και αδικία», ο γεννημένος εκεί μέσα αρουραίος συμπεραίνει: «Ξέρεις, Ισοβίτη... Για μένα η φυλακή είναι ένας ολόκληρος κόσμος, ενώ για σένα ολόκληρος ο κόσμος είναι μια φυλακή!» Αμέσως μετά την άψογη ρητορεία, ο Μοντεχρήστος αναφωνεί: «Μα που τα βρίσκω ο πούστης!»