Ο, συνταξιούχος πλέον, Νικάσιο επισκέπτεται τον εγγονό του κάθε Πέμπτη στο νεκροταφείο της Ορτουέγια. Είναι ένα από τα πολλά παιδιά που έχασαν τη ζωή τους από έκρηξη αερίου σε σχολείο της μικρής αυτής πόλης, ένα δυστύχημα που συγκλόνισε τη Χώρα των Βάσκων και ολόκληρη την Ισπανία το 1980. Μέσα από τις περιπέτειες του παππού, που αναδεικνύεται εξελικτικά σε συγκλονιστική μορφή, μέσα από τη μαρτυρία της μητέρας πολλά χρόνια αργότερα, μέσα από το χρονικό όσων συνέβησαν στην οικογένεια, παρακολουθούμε πώς άλλαξε τους ανθρώπους η συνταρακτική τραγωδία, πώς έφερε στο φως απρόσμενες πτυχές, ανατρέποντας τα πάντα πέρα ως πέρα. Παραδομένος στην εκπληκτική μαεστρία του Αραμπούρου, ο αναγνώστης βυθίζεται σε μια ιστορία απροσδόκητων συναισθημάτων, μια ψυχολογική και λογοτεχνική εξερεύνηση με κοφτερό νυστέρι, καθηλωμένος από την πορεία της ζωής των πρωταγωνιστών, σ’ ένα μυθιστόρημα εξαιρετικής συναισθηματικής πυκνότητας, που διαβάζεται ξανά και ξανά, μέχρι την τελευταία αράδα.

«Ωμό, γραμμένο με σεβασμό και αυθεντικό συναίσθημα, μεγαλειώδες!» (Esquire)
«Το Παιδί είναι το πορτρέτο, συγκινητικό και συνταρακτικό ταυτόχρονα, της εύθραυστης ανθρώπινης φύσης». (El Cultural)
«Με μια μοναδική ικανότητα διείσδυσης στα πιο μύχια καταφύγια του πόνου, το Παιδί είναι ένα βιβλίο που μιλάει κυριολεκτικά. Που διαβάζεται με ένα βαθύ αίσθημα μετέωρης αγωνίας». (Corriere della Sera)