Η μπογιά πάνω στην πινακίδα είχε ξεφτίσει, με δυσκολία ξεχώριζαν οι ζωγραφιές που τη στόλιζαν κάποτε. Τα νερά ενός καταρράχτη, ένας κυνηγός με το όπλο του, ένα ελάφι, ένα ζώο πολύ μεγαλύτερο, μάλλον αγριογούρουνο. Η Ανδριανή δε βλέπει πουθενά καταρράχτη, μόνο ερημιά. Μια επίπεδη έκταση ως τη λίμνη, πίσω απ' τα δέντρα το ποτάμι και τριγύρω βουνά. Η περιοχή δεν υπάρχει σε κανέναν τουριστικό οδηγό, έπαψε να προσελκύει επισκέπτες όταν μετά τον πόλεμο άρχισε να ερημώνει το γειτονικό χωριό. Αυτό βέβαια δεν το είχε υπολογίσει η μητέρα της όταν ξεπουλούσε τα πάντα για να αγοράσει ένα "κομψό όνομα", γιατί αυτό μονάχα είχε απομείνει από το chalet "La petite cascade". Η Ανδριανή την ακολουθεί σε ένα σχέδιο πέρα από κάθε λογική και μάλιστα παρά τη θέλησή της. Ο δαίμονας που είχε τυφλώσει την κρίση της μητέρας της είχε όνομα και αυτό το γνώριζε η Ανδριανή, δε γνώριζε όμως τι έμελλε να επακολουθήσει όταν η ίδια δέχτηκε να τη συνοδεύσει σε εκείνη την ερημιά για να αναστήσουν ένα ερείπιο κι έναν τόπο που είχε από καιρό πεθάνει.
Η Ελένη Δικαίου υπογράφει ένα μυθιστόρημα με στοιχεία θρίλερ που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)