Ο Γιώργος Μέης με το λεύκωμά του επιχειρεί να αναδείξει, με το φακό του όλη την ομορφιά των Κυκλάδων, της γης και της θάλασσας, του φωτός και της ανθρώπινης δημιουργίας τα έργα. Δύσκολη δουλειά, μεγάλο το έργο.
Πως να δείξεις το φως που παίζει με τα κύματα, τα βραχονήσια, που σχηματίζει άπειρους συνδυασμούς σε φωτοσκιάσεις καθώς χαϊδεύει ακρωτήρια και βουνοκορφές, συλλάγκαδα και λειβαδερές, που καθρεφτίζεται πάνω στις πλαστικές επιφάνειες των οικισμών;
Πως να συλλάβεις την εκτυφλωτική έξαρση της ηλιοφάνειας που σχηματίζει τα θαλασσινά ρέματα, τα ποτάμια και τ' αλώνια. Ένα αμάλγαμα από ασήμι, γάλα, ιώδιο, να τραγουδά και να χορεύει με το φως του ήλιου.
Πως ν' αναδείξεις τον οργασμό φωτός, θάλασσας κι ουρανού καθώς χαϊδεύει τ' ανθρώπινα κτίσματα πάνω στη φαιά γη;
Ο Γιώργος Μέης με το φακό του μας ανοίγει τα πορτοπαράθυρα του είναι μας, και μας σεργιανίζει στα Κυκλαδονήσια του ήλιου και των ανθρώπων που καματεύουν τη γη, σφουγγίζουν τον ίδρωτά τους και χορεύουν με το φως, πάνω στις μαρμαρένιες αυλές με τον άνεμο να μιλά με τις κορφές των κυμάτων και να παίζει την άρπα των ήχων.
Η ευφρόσυνη οπτασία των χρωμάτων, σε σταγόνες που λαμπυρίζουν, σηματοδοτεί την ανθρώπινη ύπαρξη και τα δημιουργήματά της, όπως αποτυπώνεται στις φωτογραφίες του Γιώργου Μέη.