(...) Οι πόρτες που περιλαμβάνονται σ' αυτό το βιβλίο χωρίζονται βασικά σε δύο κατηγορίες. Τις απλές με λιτή διακόσμηση, που κύριο μέλημα του κατασκευαστή τους ήταν η λειτουργικότητα των θυρόφυλλων, και τις σύνθετες, με ιδιαίτερη προσοχή στην πορτοσιά, που πολλές φορές έδινε στην πόρτα ένα χαρακτήρα μνημειακό. Τα περισσότερα διακοσμητικά μοτίβα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν παρμένα από γνωστές αρχαίες ανάγλυφες παραστάσεις (ρόδακες, ανθέμια, κ.α.) και πολλές φορές, σε μέρη όπου συναντήθηκαν διαφορετικοί πολιτισμοί (Κρήτη, Ρόδος), κοντά στις κλασικές αναβιώσεις προστέθηκαν στοιχεία του δυτικού μπαρόκ και διακοσμητικά στοιχεία με έντονη ανατολίζουσα προέλευση. (...) Σημαντικότερη όμως από την ανίχνευση των καλλιτεχνικών επιδράσεων ή των αρχαιοελληνικών αναβιώσεων είναι, ίσως, η αντιμετώπιση του αντικειμένου «πόρτα» ως στοιχείου που έρχεται να προστεθεί και να αποτελέσει μέρος του τοπίου. Σε σχέση με το περιβάλλον, στους μικρούς οικισμούς ή στους μεγαλύτερους, σε χώρους ημιαγροτικού χαρακτήρα ή σε αστικοποιημένες περιοχές, η πόρτα λειτουργεί σαν ένα χρωματικό θέμα - συχνά μοναδικής επιλογής και τόλμης - αλλά και σαν στοιχείο ρυθμού με το σχήμα, τον τύπο, τα στολίδια και την ιδιαιτερότητά της. Και ίσως γι' αυτό τον λόγο, όσο και να φαίνεται παράξενο το να απομονώσει κανείς τις πόρτες των σπιτιών από το συνολικό οικοδόμημα, εκείνες εξακολουθούν να διεκδικούν προνομιακά, νομίζω, το βλέμμα του φωτογράφου ακόμα και σήμερα: ελπίζω πως θα κερδίσουν και πάλι το ενδιαφέρον του αναγνώστη.