Ο άγνωστος συνθέτης που γρήγορα γίνεται ο μεγαλύτερος συνθέτης του ρεμπέτικου τραγουδιού δημιουργώντας σχολή με δικό της συναίσθημα, απλά τραγούδια, καθημερινά, ανεπιτήδευτα.

Τραγούδια για τους μάγκες, τους αλανιάρηδες, τους ναργιλέδες, του τεκέ, έφτιαξαν τους πρώτους Μποέμηδες της εποχής.

Ο Μάρκος Βαμβακάρης συνένωσε μέσα από το έργο του όλες τις αρετές, αλλά και τις πληγές ενός κόσμου που προσπαθούσε να πατήσει στα πόδια του. 

Λίγο πριν πεθάνει θα δηλώσει «Με κάλεσαν σε πανεπιστήμιο της Αμερικής. Δεν μου έδιναν όμως πασαπόρτι. Ημουν λέει λερωμένος…» (Νίκος Σταθούλης, αποσπάσματα από το ένθετο του δίσκου)