Η Θεατρική Ελληνική Σκηνή «Παγκοσμιότητα, Ιδέες, Συναίσθημα» (Θ.Ε.Σ.Π.Ι.Σ.) σε συνεργασία με την Ελληνική Κοινότητα Βρυξελλών παρουσιάζει τη σατιρική κωμωδία του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού».
Η παράσταση αφιερώνεται στους δημιουργούς του θεάτρου: δικαιωματικά στον συγγραφέα ΙΑΚΩΒΟ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ, αδιαφιλονίκητο πατριάρχη της νεοελληνικής μεταπολεμικής δραματουργίας, και για τα 100+1 χρόνια από τη γέννησή του. ΓΙΑΝΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ, σκηνοθέτη της παράστασης του έργου το 1991 στις Βρυξέλλες, με την οποία άρχισε τη σκηνοθετική του καριέρα και αναδείχτηκε μετά όχι μόνο πολύ σημαντικός θεατράνθρωπος αλλά και ο πιο «καμπανελλικός» από όλους μας. ΒΑΣΟ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗ, επί δεκαετίες λαμπρό ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου και δάσκαλο, που μας έδωσε για πρώτη φορά τις γνώσεις και την αγάπη του στην παράσταση του 1991 και έγινε αφιλόκερδος αρωγός ελληνικών θιάσων του Βελγίου για πολλά χρόνια.
Η τέταρτη παράσταση (Κυριακή 28 Μαΐου 2023, ώρα 6 μ.μ.), ανοικτή επίσης σε όλο το κοινό, είναι ειδικά αφιερωμένη στην Ελληνική Κοινότητα Βρυξελλών και στα μέλη της, ως έκφραση στήριξης προς αυτή και ευχαριστιών για το έργο  της, αλλά και ως εκπλήρωση ανεκπλήρωτης τότε υπόσχεσης που είχαμε δώσει στον Καμπανέλλη «για μια επιπλέον παράσταση για την Ελλη-νική Κοινότητα», όταν ήρθε, μοναδική φορά στις Βρυξέλλες, να δει την παράστασή μας του 1991. 
***
Αθήνα 1978. Οι τέσσερις γιοί και τρεις κόρες του βιομήχανου ποτοποιίας Ασημάκη Καβαλά, 99 ετών, παρόντος στη σκηνή αλλά βουβού σαν μνημείο, έχουν έρθει να τον δουν, κάποιοι από πολύ μακριά, και ίσως για τελευταία φορά – αν και θα ακούσουν ότι «έχει χρόνια ακόμα μπροστά του». Μέσα από τις δολοπλοκίες για την κληρονομιά παρουσιάζεται ανάγλυφα και ευρηματικά η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας. Η «κλαψοκουρούνα» Αλίκη (Τίνα Χατζηθωμά), ο παμπόνηρος πρωτότοκος Κώστας (Τάσος Φιλιππίδης/Γιώργης Καταλαγαριανάκης), ο σκληρός ανατρεπτικός Τώνης (Βασίλης Μάγνης), η δυναμική φαρμακόγλωσση διαζευγμένη Μαίρη (Καντιάνα Πετρή), η ξενόφερτη Ειρήνη (Λαμπρινή Γαρμπή), ο καλόκαρδος θυμώδης γλεντζές Γιώργος (Γιώργος Μαγκλής), ο σκοτεινός Μάνος (Κωστής Γεραρής/Πάρις Κακλαμάνος), η 93χρονη, εικόνα τριών γενεών, δύστροπη και σε άνοια τώρα θεία (Δέσποινα Σαλτουρίδου), ο μπαμπάς-άθυρμα των κινήσεων του Χρηματιστηρίου (Δήμος Αγγελούσης), η νεαρή νοσοκόμα (Σαββίνα Σινωπίδου), θα σας διασκεδάσουν επί ένα δίωρο. 
***
Η παράσταση του 1991 από το Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι Ε.Κ., σε σκηνοθεσία Γιάννη Οικονομίδη, αποτέλεσε σταθμό: Πρώτον, ανέδειξε για πρώτη φορά τον εν λόγω σκηνοθέτη. Δεύτερον, έκανε για πρώτη φορά γνωστό στο ελληνικό κοινό των Βρυξελλών τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και τον ηθοποιό και έκτοτε δάσκαλό μας Β. Ανδρονίδη. Τρίτον, κάποιες ισχυρές διαφωνίες μετά τη λήξη των παραστάσεων έδωσαν την αφορμή να δημιουργηθεί ο δεύτερος ενεργός μέχρι σήμερα εδώ ελληνικός θίασος, Ελληνικό Θέατρο Βελγίου (1992), θρυαλλίδα που προκάλεσε εδώ στις Βρυξέλλες τη μοναδική στον κόσμο έκρηξη ελληνικού θεάτρου διασποράς, με οχτώ και πλέον ελληνικές θεατρικές ομάδες σε μη ελληνική πόλη, και με αρκετές μετακλήσεις παραστάσεων από Αθήνα και αλλού. Η φυγόκεντρη αυτή τάση εξισορροπείται σήμερα από τη στενή πλέον συνεργασία όλων των ομάδων, με εναρμονισμένα προγράμματα, με νέους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, με ανταλλαγές ηθοποιών και καλλιτεχνικών συντελεστών που τονώθηκαν ιδιαίτερα από τον κοινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου κάθε Μάρτιο από το 2018. Στηρίζουμε απερίφραστα αυτή την εξέλιξη. Οι ηθοποιοί της παράστασης του 1991 (βλ. φωτό, αριστερά προς δεξιά: Μαρία Πατακιά, Ράνια Σαραφίδου, Γιώργος Ανδρονίδης, Άρτεμις Μενούνου, Πέτρος Πιπιλής, Αριστείδης Λαυρέντζος, Εύη Οικονομίδη, Λίλη Λαμπρέλλη, Απόστολος Ιωακειμίδης, και στη μέση Γιώργος Στρογγύλης), εκτός από ελάχιστους που έχουν επανεγκατασταθεί στην Ελλάδα, και τον ΓΙΩΡΓΟ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗ που αποδήμησε για πάντα το 2018, θα είναι παρόντες στην παράστασή μας. 
***
Η μαεστρία του Καμπανέλλη έγκειται στο να μας κάνει αφενός να γελάσουμε πολύ και αφετέρου να σκεφτούμε σοβαρά τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας: παρά τα όσα έχουν γραφτεί, τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού δεν είναι ακριβώς οι τέσσερις γιοι (άλλωστε υπάρχουν και οι εξίσου σημαντικές για το έργο κόρες και θεία), αλλά τα σαθρά θεμέλια με τα οποία έμπαινε η Ελλάδα στη νέα εποχή: μονομερής ανάγνωση της ιστορίας και κουλτούρα κολλημένη στο τσάμικο του «Μπιρμπίλη», αξιακό σύστημα με γνωρίσματα τις μυστικές παρακολουθήσεις και το μίσος προς τον εργάτη, οικονομία της συσσώρευσης χωρίς προοπτική και απόρριψη των προβληματισμών των νέων. Η τάβλα του τραπεζιού είναι ίσως ο σχεδόν άψυχος πατέρας-μνημείο, με όσα συμβολίζει και κυρίως την έλλειψη μέλλοντος. Πώς να σταθεί το τραπέζι με τόσο στραβά, κοντά, άνισα πόδια και τάβλα βαριά και εύθραυστη; 
Τέλος, η τωρινή παράσταση, πρώτη φορά στην ιστορία του έργου, είναι τρίγλωσση: ελληνικός λόγος ηθοποιών και υπέρτιτλοι αγγλικά και γαλλικά, σε νέες μεταφράσεις μας.