ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
Εκδηλώσεις//Οι εκδηλώσεις μας//Παρουσίαση ΒιβλίουΡένα Βενιέρη Μαυρομμάτη • Στον Ίσκιο της Δόξας
Ρένα Βενιέρη Μαυρομμάτη • Στον Ίσκιο της Δόξας

Παρουσίαση Βιβλίου Διοργανωτής: Πολυχώρος Περίπλους Ημερομηνία: Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012, ώρα 18.30 Τοποθεσία: rue Froissart 115, 1040 Bxl


Ο Πολυχώρος Περίπλους
σας παρουσιάζει το βιβλίο της

Ρένας Βενιέρη Μαυρομμάτη

ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ
18 πράξεις θεατρικής ζωής

την Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012, στις 6.30 μ.μ.

 

 

Την παριστάμενη συγγραφέα και ηθοποιό θα παρουσιάσει η:
Μαρία Καραχάλιου, Αντιπρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Βρυξελλών - Υπάλληλος του Συμβουλείου της Ε.Ε.

Λίγα λόγια για το βιβλίο...
Η ιστορία της ηθοποιού Ρένας Βενιέρη που μέσα από τα δύσκολα πρώτα θεατρικά χρόνια κατάφερε να καταξιωθεί στο θέατρο συμπρωταγωνιστώντας με τα ιερά τέρατα του ελληνικου θεάτρου και να κάνει αυτή την λαμπρή καριέρα που άφησε ιστορία και στο θέατρο αλλά και στην τηλεόραση.

Το ξανθό κοριτσάκι μεγάλωσε. Κι αν η ζωή ήταν δύσκολη, όμως έζησε! Και τ' όνειρό της έγινε πραγματικότητα. Αυτό την έφερε κάτω από τον «Ίσκιο της Δόξας».

Στους ταλαντούχους και αξιόλογους ανθρώπους που την πήραν κοντά τους για να ζήσει ότι ονειρεύτηκε. Οι δάσκαλοι, οι πρωταγωνιστές, οι σκηνοθέτες, οι εικαστικοί, οι μουσικοί, οι φίλοι, χάραξαν τ' αχνάρια της ζωής της.

«...η τουρνέ με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω πολλά μέρη της Ελλάδας. Όλα πανέμορφα. Όμως δύο με μάγεψαν. Η Καβάλα και ο Μόλυβος της Μυτιλήνης. Και στα δύο αυτά μέρη οι παραστάσεις δόθηκαν στα κάστρα τους. Αλλά η παράσταση που έμεινε για πάντα ριζωμένη στο μυαλό και στην καρδιά μου, ήταν όταν παίξαμε στο Κάστρο της Άρτας. Μαγική βραδιά! Ένα περιβάλλον ονειρεμένο. Έλεγες πως είναι ακόμα το Κάστρο του Δεσποτάτου του Βυζαντίου. Ήμουν ιδιαίτερα συγκινημένη γιατί πριν αρχίσει η παράσταση, ήρθαν να με χαιρετίσουν πολλοί συγγενείς μου. Ανάμεσά τους η αδερφή του μακαρίτη πατέρα μου, θεία Σοφία και η γιαγιά μου η Νάσαινα. Έτσι την έλεγαν στο χωριό τη μητέρα του πατέρα μου, γιατί ήταν χήρα του Θανάση (Νάσου). Τους περισσότερους συγγενείς τους έβλεπα για πρώτη φορά. Έχοντας φύγει από τον τόπο μου παιδάκι τριών-τεσσάρων ετών, αν και μετά τα επτά μου χρόνια, πήγαινα σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Εκείνα τα δύσκολα για την Ελλάδα χρόνια, μετά την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, οι περισσότεροι Ηπειρώτες είχαν ξενιτευτεί...»

ΠΙΣΩ